Naar Ucluelet

De gemeentelijke camping is een echte familiecamping. Het is dus wat rumoerig, maar na tienen wordt het gelukkig rustig. De volgende ochtend staan we om 8.30 op. Na het ontbijt vertrekken we om 11 uur naar Tofino of naar Ucluelet - dat weten we nog niet. We besluiten het spoormuseum over te slaan (echt waar). We stoppen onderweg in Ladysmith. Bij de VVV is uitstekend internet zodat we de laatste reisverslagen allemaal achter elkaar kunnen plaatsen op waarbenjijnu. Ook lukt het me om zomaar binnen 10 minuten 20 foto's te kunnen uploaden. Fijn! Op de camping kost zoiets me al gauw anderhalf uur.... Ladysmith is een leuk dorp. Veel oude houten huizen in koloniale stijl, zo te zien wonen er veel kunstenaars, er is een relaxte sfeer, er zijn hippe en gezonde producten in de supermarkt. Er is zelfs brood zonder suiker! De wegen in het dorp zijn heel steil. Het dorp is tegen een helling aangebouwd. Sommige wegen gaan recht omhoog. Ik rijd eerst maar twee blokjes om, want parkeren en wegrijden op zo'n steile helling lijkt me geen pretje met onze 'camper van'. Na Ladysmith gaat Anja rijden. We mogen op de snelweg opeens zelfs 120! Maar er zijn ook stukken met stoplichten, uitritten of met oversteekjes. Qua verkeer blijft het een verrassend land. Na Parksville slaan we af naar Tofino en Ucluelet. We rijden weer 150 km door de bossen met onderweg maar één dorp. Wat is dit land leeg en ruig. Nog leger dan Noorwegen voor mijn gevoel. Op de camping in Ucluelet is nog maar één plek met stroom, maar die is nogal donker onder de bomen. Dan maar zonder stroom. Dat kunnen we ook aan. Na een snelle hap de lange broek aan om het dorp te gaan verkennen. Het was een lange rit vandaag, maar Hank Williams heeft ons er goed door heen geholpen. We proberen zijn teksten mee te zingen in hetzelfde -ietwat zeurderig klinkende- dialect en hebben de grootste lol. In het dorp kopen we nog een island-made ijsje. Heerlijk. Ik heb o.a een bolletje met caramel+sea salt (merkwaardige combi, maar smaakt heerlijk) en Henk heeft o.a. de combi 'tiger' die ook qua kleur heel spannend is: sinaasappel+drop (dus orange+zwart). Jammie, echt heel lekker. Het is nog een heel eind lopen naar daar waar Ucleulet eindigt. Halverwege keren we maar weer om: nu weten we dat we dit morgen met de camper gaan doen :-) Aan het eind van Ucluelet start nl. de Wild Pacific Trail die we graag willen lopen. Eerst lekker slapen.