Naar Lake Cowichan

Ik ben om 8.00 uur wakker. We hebben vannacht nog buren gekregen. Het is bewolkt en je ziet geen verschil tussen de zee en de lucht. Eerst maar eens ontbijten. Het wordt steeds lichter, de lucht klaart op. Na het ontbijt gaan we rijden naar de parkeerplaats waar vandaan de Juan de Fuca Trail begint. Daar willen we een deel van lopen. Op de parkeerplek aangekomen schijnt de zon! We lopen een klein uur door het bos. Ik ben blij dat ik mijn stokken mee heb, het is zeer onregelmatig terrein, met veel boomwortels, stenen, klimmen en dalen. En er zit een echte suspension bridge in, over een kloof! Na een klein uur komen we op Mystic Beach. Een prachtig strandje waar maar weinig mensen komen. We rusten hier even uit, voordat we hetzelfde pad weer terug lopen naar de camper. We hebben nog meer plannen voor vandaag. We rijden verder over de West Coast Road naar Port Renfrew. En onderweg.... (tromgeroffel) zien we een beer! Hij steekt zomaar voor ons de weg over!! Hier zijn we natuurlijk niet op bedacht; geen fototoestel bij de hand. Henk stopt snel aan de kant van de weg, ik gris mijn fototoestel uit mijn tas en spring de camper uit, op zoek naar de beer. Die is echter al lang in de bushes verdwenen... Ik hoor alleen nog dat hij daar loopt, aan het kraken van dode bomen en struiken. Henk, de lieverd, staat nu ook buiten de camper, met de berenspray in de hand, voor het geval de beer me aan zou willen vallen. Mijn dappere ridder! Door naar Port Renfrew, bijkomend van deze plotselinge verrassing. Hier is het "botanical beach park". We zijn erg nieuwsgierig wat dat inhoudt. Het is weer een eindje lopen - maar dan komen we op het bewuste strandje.Het water (de golfslag of het getij ) heeft holtes in het gesteente gemaakt en daarin staat water waarin allerlei beestjes, visjes en waterplanten zich helemaal thuis voelen. Heel leuk om te zien. Het zijn allemaal net klein aquaria. Al met al is het een rondtochtje van 1,5 uur. Daarna gaan we op weg naar Lake Cowichan. Onderweg stoppen we nog bij een mammoetboom. Hij heeft een enorme stam, minstens 6 mensen zijn nodig om hem te omspannen. De legende wil dat hier bomen staan die de geboorte van Jezus nog meegemaakt hebben (smiley). De weg naar Lake Cowichan is gelukkig geasfalteerd, hoewel dat nog niet op iedere kaart staat. Dat is fijn want daardoor is het nog niet toeristisch. Zo nu en dan zijn er one-lane bruggen over kloven en riviertjes. Het is bijna 16.30 als we in Lake Cowichan aankomen. Direct maar even langs de VVV. Het weer voor morgen is bewolkt en 's middags zelfs regen... Bij de VVV is een spoormuseum (wat toch een wonder). Het is dicht gegaan om 16.00, misschien iets voor morgen als het weer tegenvalt? We gaan naar Lakeview Municipal Campground na eerst in het dorp ons vuile water geloosd te hebben en weer schoonwater bijgevuld te hebben. Handig dat ze dat hier in het dorp hebben!