Naar Tofino

Het is prachtig weer als we wakker worden, de zon schijnt. We ontbijten buiten en om 10.00 uur vertrekken we. Het is het lighthouse gedeelte van de Wild Pacific Trail. We lachen ons een kriek. De West Coast Trail die we liepen bij Jordan River die was echt "wild", dit pad is gecultiveerd, met grindsteentjes en zou je bijna met een rolstoel kunnen "bewandelen" ware het niet dat het pad soms wel erg steil is. Het voordeel is dat je nu wel om je heen kunt kijken - op de West Coast Trail was het pad zo oneffen dat je steeds moest kijken waar je je voeten neerzette. Het uitzicht is geweldig. Hier zijn heel veel schepen vergaan vanwege de vele stormen die hier vaak zijn en door de verraderlijke rotsachtige kust. Vlak voor de kust ligt een boei met een zware bronzen klok - de klok luidt op de beweging van de golven. Als je je realiseert dat hier zoveel schepen zijn vergaan en mensen zijn verdronken, krijgt het klokgelui een heel andere betekenis en krijg je de indruk dat je op een eeuwige begraafplaats bent. Even verderop is het lighthouse, een kleine vuurtoren gebouwd in de 20-er jaren van de vorige eeuw na weer een dramatische schipbreuk. Iets verderop ligt een brulboei, die dus ook het bijbehorende geluid maakt. Op een gegeven moment kunnen we helemaal afdalen naar het strand en genieten we weer van al die kleine beestjes in het water wat in plassen op de rotsen blijft staan. Er wordt hier eigenlijk nergens gezwommen. De stroming is te sterk en het water is te koud. Na deze wandeling hebben we behoefte aan een "siesta". We parkeren onze camper op de parkeerplaats bij Brown Beach en lopen over de rotsen voor het plaatselijke resort langs naar het "big beach". Hier spelen kleine kinderen, duidelijk horend bij een summercamp, eindeloos in al die plasjes water met hun schepnetjes en emmertjes. We lopen terug, nu niet weer over de rotsen, maar nu achter het resort langs. Het is inmiddels 15.00 uur. We willen nog de Ancient Cedars zien (oeroude rode ceders). We zijn van plan om die onderweg naar Tofino mee te nemen. Je kunt de auto nl. aan de weg parkeren en dan het ommetje langs de ceders lopen. Het is maar een ommetje van 1 km. Het is een leuk ommetje waarin we indrukwekkende dikke ceders zien. Dan op naar de volgende wandeling die aan dezelfde weg ligt, de weg door het "rainforest". Hier is een heel houten pad door het bos aangelegd, een pad op palen, met vaak een leuning en heel veel trapjes, zodat je je door het bos kunt voortbewegen. Het is ook een pad van ongeveer 1 km. Heel leuk om te lopen. We vragen ons af hoe het is als je dit pad inde regen loopt. Er is aan de andere kant van de weg nog eenzelfde pad van een km, misschien iets om morgen nog te doen, dan hebben ze regen in de zin. Dan op naar Tofino. We zijn moe van al dat lopen en willen nu een camping zoeken in Tofino. De eerste zijn vol. Mackenzie Beach Campground heeft nog een klein plekje voor ons, zonder stroom, maar daar kunnen we wel zonder. Als we de plek geregeld hebben gaan we met de camper Tofino in. We hebben trek, de zon schijnt; we hebben zin in fish and chips and beer op een terras. Het Ice House is precies wat we zoeken. Ongedwongen sfeer, we zien de boten met whale watchers voorbij varen en het watervliegtuig regelmatig opstijgen. Hier maken ze nu nog steeds ijs om vis in te bewaren. Ze serveren ook hele kreeften en natuurlijk oesters. Maar zo avontuurlijk zijn we niet, we zouden niet eens weten hoe we die dingen moeten eten. Achter ons bestelt iemand even later wel kreeft en die zien we met een tang zijn poten kraken?? Wij houden het bij fish en chips en het homemade Tofino biertje en dat smaakt ons goed. Dan terug naar de camping. Het mooie van deze camping is wel dat het een overdekt zwembad heeft met douches. Het sanitair is een ramp, maar zwemmen en daarna douchen lijkt ons nu heerlijk om op te frissen na deze zonnige inspannende dag. Op een gezin met 3 kleine kinderen na zijn we de enigen in het zwembad. Lekker zwemmen, douchen en daarna, na een potje thee, weer lekker vroeg naar bed.